Τα διουρητικά, οι β-αναστολείς, οι ανταγωνιστές ασβεστίου, οι αναστολείς ΜΕΑ θεωρούνται σήμερα αποτελεσματικά αντιυπερτασικά φάρμακα. Ομάδα
Τα διουρητικά, οι β-αναστολείς, οι ανταγωνιστές ασβεστίου, οι αναστολείς ΜΕΑ θεωρούνται σήμερα αποτελεσματικά αντιυπερτασικά φάρμακα.
Ομάδα διουρητικών
Τα διουρητικά είναι ένα από τα πρώτα αντιυπερτασικά φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν και για μεγάλο χρονικό διάστημα εξακολουθούν να θεωρούνται τα φάρμακα Συμπεριλαμβάνονται υδροχλωροθειαζίδη, ινδαπαμίδη, φουροσεμίδη, σπριρονολακτόνη, αμιλορίδη, τριαμτερένη... Ο μηχανισμός του φαρμάκου είναι η μείωση της κατακράτησης νερού στον οργανισμό, δηλαδή η μείωση της αντίστασης των περιφερειακών αγγείων που οδηγεί σε μείωση της αρτηριακής πίεσης. Χρησιμοποιείται μόνο του σε ήπια υπέρταση, χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα όταν η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι πιο σοβαρή.
Ομάδα βήτα αποκλειστών
Πρόκειται για μια ομάδα φαρμάκων που δρουν στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι μειώνει το ποσοστό των εγκεφαλοαγγειακών ατυχημάτων και του εμφράγματος του μυοκαρδίου. Το φάρμακο λειτουργεί καλά σε περιπτώσεις ασθενών με στηθάγχη, μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Τυπικά φάρμακα περιλαμβάνουν πινδολόλη, προπρανολόλη , τιμολόλη, ναδολόλη, ατενολόλη, μετοπρολόλη , κ.λπ. Ο μηχανισμός του φαρμάκου είναι να εμποδίζει τους βήτα-συμπαθομιμητικούς υποδοχείς στην καρδιά ή στα περιφερειακά αγγεία, επιβραδύνοντας έτσι τον καρδιακό ρυθμό και μειώνοντας την αρτηριακή πίεση.
Συχνά οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης
Το φάρμακο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με στηθάγχη ή ημικρανία. Επομένως, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε άτομα με συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας, βραδυκαρδίας ή άσθματος.
Φάρμακα που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα
Συμπεριλαμβανομένης της μεθυλντόπα , της κλονιδίνης, της ρεζερπίνης,... Αυτά τα αντιυπερτασικά φάρμακα δρουν ενεργοποιώντας ορισμένα νευρικά κύτταρα για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται σπάνια λόγω της παρενέργειας της κατάθλιψης, όταν η ξαφνική διακοπή του φαρμάκου θα προκαλέσει αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
Αναστολείς μεταβολικών ενζύμων
Αυτή η ομάδα φαρμάκων έχει έναν μηχανισμό αναστολής ενός ενζύμου που ονομάζεται μετατρεπτικό ένζυμο αγγειοτενσίνης (ένζυμο μετατροπής αγγειοτενσίνης, συντομογραφία ACE) το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει ορισμένα τυπικά φάρμακα όπως η καπτοπρίλη, η βεναζεπρίλη, η λισινοπρίλη , η εναλαπρίλη . Καταλύεται από το ένζυμο μετατροπής της αγγειοτενσίνης ότι η βιολογική ουσία αγγειοτενσίνη Ι μετατρέπεται σε αγγειοτενσίνη ΙΙ και η τελευταία προκαλεί αγγειοσυστολή και αυξάνει την αρτηριακή πίεση.
Εάν το ΜΕΑ ανασταλεί από φάρμακα, δεν θα λειτουργήσει, δεν θα παραχθεί αγγειοτενσίνη ΙΙ, θα υπάρξει αγγειοδιαστολή και μείωση της αρτηριακής πίεσης. Το φάρμακο εκλογής όταν οι άνθρωποι έχουν άσθμα (αντενδείκνυται με β-αναστολείς), διαβήτη (διουρητικά, βήτα-αναστολείς). Παρενέργειες: αυξάνει το κάλιο του αίματος και προκαλεί ξηρό βήχα.
Κατηγορία ανταγωνιστών ασβεστίου
Συμπεριλαμβανομένης της νικαρδιπίνης, της νιφεδιπίνης, της φελιδιπίνης, της αμλοδιπίνης, της βεραπαμίλης, της ισραδιπίνης, της διλτιαζέμης ... Ο μηχανισμός του φαρμάκου είναι να εμποδίζει την εισροή ιόντων ασβεστίου από την είσοδο στα λεία μυϊκά κύτταρα των αιμοφόρων αγγείων, προκαλώντας αγγειοδιαστολή και συνεπώς μείωση της αρτηριακής πίεσης. Καλό για ασθενείς με στηθάγχη, αποτελεσματικό για ηλικιωμένους ασθενείς, δεν επηρεάζει το μεταβολισμό του σακχάρου και του λίπους στο σώμα.
Ο μηχανισμός των ανταγωνιστών ασβεστίου είναι να εμποδίζουν την εισροή ιόντων ασβεστίου από την είσοδο στα λεία μυϊκά κύτταρα των αιμοφόρων αγγείων, προκαλώντας αγγειοδιαστολή και συνεπώς μείωση της αρτηριακής πίεσης.
Ανταγωνιστές των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης II
Μεταξύ των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, αυτή είναι μια νέα κατηγορία φαρμάκων. Αυτή η νέα κατηγορία φαρμάκων έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της αρτηριακής πίεσης σε φυσιολογικές τιμές συγκρίσιμες με τους ανταγωνιστές ασβεστίου ή τους β-αναστολείς. Το πρώτο φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε ήταν η λοσαρτάνη, ακολουθούμενη από την καντεσαρτάνη , την ιρβεσαρτάνη και τη βαλσαρτάνη. Συγκεκριμένα, η αντιυπερτασική τους δράση είναι καλύτερη αν συνδυαστεί με θειαζιδικά διουρητικά.
Το πλεονέκτημα αυτής της ομάδας φαρμάκων είναι ότι επειδή δεν αναστέλλουν άμεσα το ΜΕΑ, δεν προκαλούν σχεδόν ξηρό βήχα όπως οι αναστολείς ΜΕΑ ή δεν προκαλούν οίδημα όπως οι ανταγωνιστές ασβεστίου. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν ζάλη ή, πολύ σπάνια, διάρροια. Αντένδειξη του φαρμάκου δεν είναι για έγκυες γυναίκες ή άτομα που είναι αλλεργικά στο φάρμακο.