Μάθετε για το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου στα παιδιά

Το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου είναι μια κατάσταση που μπορεί να συμβεί εάν είστε έγκυος για πρώτη φορά και η μήτρα δεν έχει επεκταθεί αρκετά ώστε το μωρό να κινηθεί.

Είναι πολύ σημαντικό να ελέγχετε την υγεία του νεογέννητου μετά τη γέννηση ή τη στιγμή της εξόδου από το νοσοκομείο γιατί θα σας βοηθήσει να εντοπίσετε μη φυσιολογικές καταστάσεις στο μωρό σας. Το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου είναι στη λίστα που πρέπει να ελεγχθεί και να διαγνωστεί έγκαιρα. Εάν αφεθεί για πολύ καιρό, η ασθένεια θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα του μωρού να κινείται. Στο παρακάτω άρθρο, το aFamilyToday Health  θα μάθει μαζί σας για το εξάρθρημα του ισχίου καθώς και για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτής της πάθησης.

Τι είναι το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου;

Το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου (CHD) συμβαίνει όταν ένα μωρό γεννιέται με ασταθές ισχίο. Προκαλείται από τον ανώμαλο σχηματισμό της άρθρωσης του ισχίου κατά τα αρχικά στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης. Ένα άλλο όνομα αυτής της πάθησης είναι αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου. Αυτή η αστάθεια θα τείνει να είναι πιο σοβαρή καθώς το μωρό μεγαλώνει.

Η σφαιρική άρθρωση στο ισχίο ενός παιδιού μπορεί μερικές φορές να εξαρθρωθεί, καθιστώντας αδύνατο τα μέρη να συνεργαστούν κατά την κίνηση, αυτή η κατάσταση μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Οικογενειακών Ιατρών, ένα στα 1.000 μωρά έχει εξάρθρημα ισχίου.

Αιτίες συγγενούς εξάρθρωσης ισχίου

Τα αίτια του συγγενούς εξαρθρήματος του ισχίου είναι αρκετά διαφορετικά και εξαρτώνται από τη συγκεκριμένη περίπτωση. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες περιλαμβάνουν τα χαμηλά επίπεδα αμνιακού υγρού στη μήτρα , την εγκυμοσυνή και το οικογενειακό ιστορικό της πάθησης. Μια μικρή μήτρα μπορεί επίσης να προκαλέσει εξάρθρωση του ισχίου ή να έχει αντίκτυπο σε αυτήν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το μωρό σας είναι πιο πιθανό να έχει αυτή την πάθηση εάν είστε έγκυος για πρώτη φορά.

Υποκείμενα που κινδυνεύουν να συμβιβαστούν

Το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου είναι πιο συχνό στα κορίτσια παρά στα αγόρια. Αλλά δεν μπορείτε να το πάρετε ελαφρά γιατί κάθε νεογέννητο μπορεί να το πάρει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί θα ελέγχουν τακτικά τα νεογνά για σημεία εξάρθρωσης του ισχίου και θα συνεχίσουν να το κάνουν για τον πρώτο χρόνο μετά τη γέννηση.

Σημάδια εξάρθρωσης ισχίου

Το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου δεν έχει συγκεκριμένα συμπτώματα, αλλά αντίθετα, οι γιατροί και οι νοσοκόμες θα ελέγχουν τακτικά για να ανιχνεύσουν αυτήν την κατάσταση. Εάν το παιδί σας εμφανίσει συμπτώματα, μπορεί να περιλαμβάνουν:

Πόδια έξω ή διαφορετικά μήκη κάθε ποδιού

Περιορισμένη κίνηση

Οι πτυχές στα πόδια και τους γλουτούς είναι ανομοιόμορφες όταν τα πόδια εκτείνονται

Η ανάπτυξη των αδρών κινητικών δεξιοτήτων καθυστερεί, γεγονός που με τη σειρά του επηρεάζει τον τρόπο που το μωρό σας κάθεται, μπουσουλάει και περπατά.

Διάγνωση συγγενούς εξάρθρωσης ισχίου

Ο έλεγχος για συγγενές εξάρθρημα ισχίου θα γίνεται κατά τη γέννηση και κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους. Η πιο κοινή μέθοδος προσυμπτωματικού ελέγχου είναι η φυσική εξέταση. Ο γιατρός θα κάνει απαλούς ελιγμούς στους γοφούς και τα πόδια του παιδιού σας ενώ ακούει για «τρίξιμο» που μπορεί να προκύψουν μόνο από εξάρθρωση. Αυτό το τεστ αποτελείται από δύο μέρη:

Κατά τη διάρκεια του τεστ Ortolani, ο παιδίατρός σας ασκεί πίεση στους γοφούς του μωρού σας καθώς απλώνει το κάτω μέρος του σώματός του

Κατά τη διάρκεια του τεστ Barlow, ο παιδίατρος εφαρμόζει δύναμη προς τα κάτω ενώ το μωρό κινεί τους γοφούς στο πλάι

Αυτές οι εξετάσεις είναι ακριβείς μόνο πριν το μωρό σας είναι 3 μηνών. Στα μεγαλύτερα παιδιά, τα σημάδια για την ανίχνευση της νόσου περιλαμβάνουν χωλότητα, περιορισμένο εύρος κίνησης και διαφορά στο μήκος των ποδιών. Οι απεικονιστικές εξετάσεις μπορούν να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση συγγενούς εξάρθρωσης ισχίου. Το υπερηχογράφημα είναι για μωρά μικρότερα των 6 μηνών. Οι ακτινογραφίες θα είναι πιο κατάλληλες για μεγαλύτερα μωρά.

Πώς αντιμετωπίζεται το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου;

Εάν το μωρό σας είναι μικρότερο των 6 μηνών και έχει διαγνωστεί με συγγενές εξάρθρημα ισχίου, πιθανότατα θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει μια ζώνη Pavlik. Αυτό το προϊόν θα πιέσει τις αρθρώσεις του ισχίου του μωρού σας στη σωστή θέση καθώς και θα στηρίξει τους μύες του ισχίου δουλεύοντας τα πόδια του μωρού σε μια θέση που μοιάζει με βάτραχο. Το μωρό σας μπορεί να φοράει το λουρί για 6 έως 12 εβδομάδες, ανάλογα με την ηλικία και τη σοβαρότητα της πάθησης και την πλήρη ή μερική χρήση του προϊόντος.

Εάν η θεραπεία με λουρί δεν δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα ή εάν το μωρό είναι μεγαλύτερο, ο γιατρός θα εξετάσει το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης. Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει γενική αναισθησία και ορθοπεδικό χειρισμό του ισχίου ώστε να βρίσκεται στη σωστή θέση της άρθρωσης.

Επιπλέον, εφαρμόζεται επίσης χειρουργική μορφή επιμήκυνσης τένοντα, αφαιρούνται σύνδεσμοι και άλλα εμπόδια πριν από την τοποθέτηση του ισχίου. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται εσωτερική σύντηξη οστού. Όταν όλα είναι στη θέση τους, οι γοφοί και τα πόδια του μωρού σας θα πρέπει να ξεκουραστούν για τουλάχιστον 12 εβδομάδες.

Εάν το παιδί σας είναι 18 μηνών ή μεγαλύτερο ή δεν ανταποκρίνεται καλά στις θεραπείες, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση ισχίου ή μηριαίου οστού για την ανακατασκευή του ισχίου. Αυτό σημαίνει ότι ο χειρουργός θα διαχωρίσει ή θα αναμορφώσει την κεφαλή του μηριαίου.

Εκτός και αν το πρόβλημα διορθωθεί πριν το μωρό αρχίσει να παίρνει βάρος, μπορεί να προκύψει μακροχρόνια βλάβη στο ισχίο, επηρεάζοντας την κίνηση σε μεταγενέστερες δραστηριότητες.

Πώς να αποτρέψετε το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου;

Δεν μπορείτε να αποτρέψετε αυτήν την κατάσταση. Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνετε το παιδί σας για τακτικούς ελέγχους, ώστε ο γιατρός να μπορεί να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει τη νόσο το συντομότερο δυνατό. Μπορείτε να επιβεβαιώσετε με το γιατρό σας για ένα συγγενές εξάρθρημα ισχίου πριν φύγετε από το νοσοκομείο.

Με έγκαιρη διάγνωση και επιτυχή θεραπεία, ένα παιδί μπορεί να αναπτύξει φυσιολογικό ισχίο χωρίς λειτουργικό περιορισμό. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου μπορεί να οδηγήσει σε πόνο και οστεοαρθρίτιδα στην ενήλικη ζωή, ενώ προκαλεί επίσης διαφορά στο μήκος των ποδιών ή μειωμένη κινητικότητα.

Ακόμη και με την κατάλληλη θεραπεία, η παραμόρφωση του ισχίου και η οστεοαρθρίτιδα εξακολουθούν να είναι πιθανό να αναπτυχθούν εάν η επούλωση προχωρήσει πέρα ​​από την ηλικία των 2 ετών.

Εξάρθρημα ισχίου μπορεί επίσης να συμβεί σε ενήλικες, μπορείτε να δείτε το άρθρο Τι είναι το εξάρθρημα ισχίου για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό.