Η διαταραχή προσκόλλησης στα παιδιά εμποδίζει τους γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους

Νιώθετε ότι το μωρό σας δεν θέλει να είναι κοντά σας όπως οι άλλοι; Αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι το μωρό σας έχει μια διαταραχή προσκόλλησης.

Τα περισσότερα βρέφη αναπτύσσουν συναισθηματικό δέσιμο με τους φροντιστές τους σε νεαρή ηλικία. Το μωρό σας θα δείξει ανησυχία εάν φύγετε και γίνετε χαρούμενοι όταν επιστρέψει η μαμά ή ο μπαμπάς. Ωστόσο, ορισμένα παιδιά αναπτύσσουν διαταραχές προσκόλλησης επειδή οι γονείς δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του παιδιού τους. Τα παιδιά δεν μπορούν να δεθούν με τους ενήλικες και δυσκολεύονται να αναπτύξουν συναισθήματα εγγύτητας.

Αν και η διαταραχή προσκόλλησης μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς, το πιο σημαντικό είναι η έγκαιρη και έγκαιρη ανίχνευση. Εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία, τα μικρά παιδιά μπορεί να αντιμετωπίσουν συνεχή ψυχολογικά προβλήματα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Η σημασία του δεσμού μεταξύ παιδιών και γονέων

Οι επαναλαμβανόμενες θετικές εμπειρίες με τους γονείς βοηθούν τα βρέφη να αναπτύξουν προσκόλληση. Όταν ένας ενήλικας ανταποκρίνεται σε ένα μωρό που κλαίει ταΐζοντας, αλλάζοντας πάνες ή παρηγορώντας το, μαθαίνει ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους γονείς της. Τα παιδιά που αναπτύσσουν προσκόλληση τείνουν να:

Λύστε προβλήματα πιο εύκολα

Λιγότερες ακραίες αντιδράσεις στο στρες

Δημιουργήστε καλές σχέσεις με τους γύρω σας

Ενθουσιαστείτε με νέα πράγματα και εξερευνήστε τα ανεξάρτητα.

Τα μικρά παιδιά που υποφέρουν από αρνητικές ή απρόβλεπτες αντιδράσεις από ενήλικες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαταραχές προσκόλλησης. Τα παιδιά θα βρίσκουν τους ενήλικες αναξιόπιστους και θα δυσπιστούν εύκολα κανέναν, ακόμα κι αν είναι μέλος της οικογένειας. Επιπλέον, τα σημάδια αυτού του προβλήματος περιλαμβάνουν:

Υπερβολική ταλαιπωρία

Αποφύγετε την επαφή με ανθρώπους

Εκφράζει υπερβολικό θυμό, άγχος και φόβο.

Τύποι διαταραχής προσκόλλησης στα παιδιά

Οι ειδικοί έχουν χωρίσει τη διαταραχή προσκόλλησης σε δύο τύπους: διαταραχή κοινωνικής προσκόλλησης και διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης.

Ένα κοινό σημάδι της σχιζοφρένειας είναι η υπερβολική φιλικότητα με αγνώστους. Το μωρό σας θα αναζητήσει παρηγοριά από έναν άγνωστο ακόμα και όταν είναι κοντά του και δεν θα εκδηλώνει αισθήματα λύπης όταν η μαμά ή ο μπαμπάς λείπουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης είναι μια διαταραχή σε βρέφη ή μικρά παιδιά. Όταν είναι άρρωστο, το μωρό δεν θα νιώσει την αγάπη από τους γονείς ή τους συγγενείς ό,τι κι αν κάνετε. Επιπλέον, το παιδί σας αισθάνεται επίσης άβολα όταν το αγγίζετε, αποφεύγει την οπτική επαφή και είναι πάντα συγκρατημένο μαζί σας. Τα περισσότερα μικρά παιδιά με ψύχωση θα παρουσιάσουν μια σειρά από προβληματικές συμπεριφορές.

Καταστάσεις που σχετίζονται με ένα παιδί με διαταραχή προσκόλλησης

Η διαταραχή προσκόλλησης στα μικρά παιδιά δεν αφορά μόνο το ότι το μωρό δυσκολεύεται να βρεθεί κοντά στους γονείς. Τα παιδιά με αυτή την πάθηση θα δυσκολεύονται να μάθουν, να επικοινωνήσουν και να ελέγξουν τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές. Εκτός από το συχνά χαμηλό IQ, τα παιδιά είναι επίσης πιο επιρρεπή σε γλωσσικές διαταραχές από άλλα παιδιά.

Μια μελέτη του 2013 εξέτασε παιδιά με διαταραχές προσκόλλησης και βρήκε τα ακόλουθα στοιχεία:

Το 52% των παιδιών έχουν διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Το 29% των παιδιών έχουν αντιθετική προκλητική διαταραχή

Το 29% των παιδιών έχουν διαταραχή συμπεριφοράς

Το 19% των παιδιών υποφέρει από διαταραχή μετατραυματικού στρες

Το 14% των παιδιών έχουν διαταραχή του φάσματος του αυτισμού

Το 14% των παιδιών με συγκεκριμένη φοβία

Το 1% των παιδιών έχει διαταραχή τικ .

Συνολικά, περίπου το 85% των παιδιών έχει άλλη μια νευρολογική διαταραχή εκτός από τη διαταραχή προσκόλλησης.

Θεραπεία της διαταραχής προσκόλλησης στα παιδιά

Η πιο σημαντική πτυχή για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν προσκόλληση περιλαμβάνει ένα σταθερό, υγιές περιβάλλον. Εάν παρατηρήσετε μη φυσιολογικές ψυχολογικές εκδηλώσεις του μωρού σας, πηγαίνετε το παιδί σας σε ψυχολόγο για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία. Ανάλογα με τα συμπτώματα του παιδιού, ο γιατρός θα συστήσει την κατάλληλη θεραπεία.