Σύνθεση του πιο συχνά χρησιμοποιούμενου φαρμάκου επιγαστρικού πόνου σήμερα

Τι είναι το επιγαστρικό αναλγητικό και ποιος τύπος είναι καλύτερος για την υγεία, οι αναγνώστες μπορούν να μάθουν μέσα από το παρακάτω άρθρο.

Τα αντιόξινα, τα προστατευτικά του βλεννογόνου, οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, τα αντιισταμινικά Η2 κ.λπ. είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου . Στην πραγματικότητα, το είδος του φαρμάκου που συνταγογραφείται εξαρτάται από την παθολογική αιτία, την ηλικία και την ανταπόκριση της κάθε περίπτωσης.

Ποιο είναι το καλύτερο φάρμακο για τον επιγαστρικό πόνο; Γρήγορη ανακούφιση από τον πόνο;

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ανάλογα με τη συγκεκριμένη αιτία, τον βαθμό του επιγαστρικού πόνου και τα συνοδευτικά συμπτώματα και την ηλικία, ο ειδικός θα συνταγογραφήσει το σωστό φάρμακο και τη σωστή δόση για να επιτύχει το αποτέλεσμα, την καλύτερη, την καλύτερη θεραπεία για τη νόσο.

Ακολουθούν ορισμένα κοινά φάρμακα για τον επιγαστρικό πόνο:

Αντιόξινα

Τα αντιόξινα είναι ένα από μια ομάδα φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία πεπτικών προβλημάτων. Αυτή η ομάδα φαρμάκων έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει το HCl στα πεπτικά υγρά, αυξάνοντας έτσι το pH στο γαστρικό υγρό και περιορίζοντας την επίθεση του γαστρικού οξέος στους ιστούς.

Εκτός από την ικανότητα ανακούφισης του επιγαστρικού πόνου, τα αντιόξινα μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη μείωση της αίσθησης καψίματος, ρεψίματος, καούρας, φουσκώματος, δυσπεψίας κ.λπ. λόγω γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, οισοφαγίτιδας και πεπτικού έλκους. Αυτό το φάρμακο λαμβάνεται 1 έως 3 ώρες μετά τα γεύματα και πριν τον ύπνο για να περιοριστεί ο κίνδυνος νυχτερινής παλινδρόμησης.

Επειδή τα αντιόξινα αυξάνουν το pH του γαστρικού υγρού, μπορούν να μειώσουν την απορρόφηση άλλων φαρμάκων. Επομένως, τα αντιόξινα πρέπει να χρησιμοποιούνται με διαφορά τουλάχιστον 2 ωρών από άλλα φάρμακα.

Τα αντιόξινα συνήθως περιέχουν άλατα μαγνησίου, υδροξείδιο του αργιλίου ή συνδυασμό και των δύο. Η μακροχρόνια κατάχρηση φαρμάκων αυξάνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης, άνοιας, αναιμίας ερυθρών αιμοσφαιρίων , εγκεφαλοπάθειας, σκωληκοειδίτιδας,... Επιπλέον, το φάρμακο μπορεί να προκαλέσει ορισμένες βραχυπρόθεσμες παρενέργειες όπως κοιλιακή δυσκαμψία. , διάρροια, πικρό στόμα, έμετο , ναυτία, λευκά κόπρανα, δυσκοιλιότητα κ.λπ.

Χρήση αντιόξινων στη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου

Φάρμακα για την προστασία του γαστρικού βλεννογόνου

Τα φάρμακα που προστατεύουν τον γαστρικό βλεννογόνο έχουν ως αποτέλεσμα την προστασία των ιστών και τον περιορισμό της διείσδυσης του γαστρικού υγρού διεγείροντας την έκκριση βλέννας, αυξάνοντας την αιμάτωση και προάγοντας την ανάπτυξη των επιθηλιακών κυττάρων στην επιφάνεια του βλεννογόνου.

Τα φάρμακα που προστατεύουν το βλεννογόνο του στομάχου (μισοπροστόλη, σουκραλφάτη, ρεμπαμιπίδη) λαμβάνονται 1 ώρα πριν από τα γεύματα, 4 φορές την ημέρα (3 φορές πριν από τα γεύματα και πριν τον ύπνο). Αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται στη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου που προκαλείται από δυσπεψία, πεπτικό έλκος, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και πρόληψη του πόνου που χρησιμοποιείται στη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου με τη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ).

Τα φάρμακα που προστατεύουν το βλεννογόνο του στομάχου είναι σχετικά καλοήθη αλλά αυξάνουν τις συσπάσεις της μήτρας, επομένως δεν είναι κατάλληλα για έγκυες γυναίκες. Επιπλέον, το φάρμακο μπορεί να προκαλέσει κράμπες, διάρροιες, ... κατά τη χρήση.

Αντιισταμινικά Η2

Τα Η2 αντιισταμινικά (φαμοτιδίνη, νιζατιδίνη, ρανιτιδίνη, σιμετιδίνη, ...) έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της έκκρισης του γαστρικού οξέος ανταγωνίζοντας επιλεκτικά την ισταμίνη στον υποδοχέα Η2 του κυτταρικού τοιχώματος. Αυτή η ομάδα φαρμάκων έχει την ικανότητα να αναστέλλει περίπου το 70% της γαστρικής εκκριτικής δραστηριότητας μέσα σε 24 ώρες.

Τα αντιισταμινικά Η2 έχουν ισχυρή ανασταλτική δράση στην έκκριση οξέος τη νύχτα, αλλά έχουν περιορισμένη επίδραση στην αναστολή της έκκρισης οξέος μετά το φαγητό. Αυτή η ομάδα φαρμάκων μεταβολίζεται από το ήπαρ και αποβάλλεται από τα νεφρά, επομένως εάν έχετε προβλήματα με αυτά τα δύο όργανα, θα πρέπει να μιλήσετε με το γιατρό σας προτού σκεφτείτε να πάρετε αυτό το φάρμακο.

Τα αντιισταμινικά Η2 χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου, τη βελτίωση ορισμένων συνοδών συμπτωμάτων και την υποστήριξη της αποκατάστασης των ελκών στον βλεννογόνο. Αυτό το φάρμακο ενδείκνυται για άτομα με πεπτικό έλκος, γαστρική παλινδρόμηση και κατά της γαστρεντερικής αιμορραγίας που προκαλείται από το στρες.

Αυτή η κατηγορία φαρμάκων είναι καλά ανεκτή, με εξαίρεση τη σιμετιδίνη. Κατά τη χρήση, μπορεί να εμφανίσετε ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες όπως ζάλη, κεφαλαλγία, διάρροια, δυσκοιλιότητα, μη παραγωγική γαλουχία και γυναικομαστία στους άνδρες.

Τα αντιισταμινικά Η2 βοηθούν αποτελεσματικά στην ανακούφιση του επιγαστρικού πόνου

Αναστολείς αντλίας πρωτονίων

Οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPIs) έχουν την ισχυρότερη ικανότητα να αναστέλλουν την έκκριση γαστρικού οξέος (περίπου 80-95%). Το φάρμακο ενεργοποιείται στη δραστική τετρακυκλική σουλφιναμιδική μορφή, η οποία στη συνέχεια συνδέεται με την ομάδα σουλφυδρυλίου, αναστέλλοντας μη αναστρέψιμα την αντλία πρωτονίων και μειώνοντας τη γαστρική έκκριση.

Οι PPI χρησιμοποιούνται περίπου 30 λεπτά μετά τα γεύματα για τον περιορισμό των συμπτωμάτων που προκαλούνται από αυξημένη έκκριση γαστρικού υγρού, όπως επιγαστρικό άλγος, καούρα, μετεωρισμός, καούρα, καούρα, παλινδρόμηση τροφής, ... Χρησιμοποιείται στη θεραπεία της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, πεπτικό έλκος, σύνδρομο Zollinger-Ellison και γαστρικό έλκος που προκαλείται από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού.

Η χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων μπορεί να προκαλέσει αυξημένα ηπατικά ένζυμα, γυναικομαστία, πονοκέφαλο, ζάλη, ναυτία, κοιλιακό άλγος, διάρροια και μειωμένη απορρόφηση της βιταμίνης Β12. Για τις γυναίκες μετά τον τοκετό και τους ηλικιωμένους, οι γιατροί μπορούν να συνταγογραφήσουν συμπληρώματα ασβεστίου ενώ λαμβάνουν φάρμακα για την πρόληψη του κινδύνου οστεοπόρωσης. Οι PPI που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι η ραβεπραζόλη, η εσομεπραζόλη και η ομεπραζόλη.

Φάρμακα κατά της ντοπαμίνης 

Οι ανταγωνιστές της ντοπαμίνης (ανταγωνιστές του υποδοχέα D2) όπως η δομπεριδόνη, η βουτυλφαινόλη, η μετοκλοπραμίδη, η προμεθαζίνη κ.λπ. έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του μεταγευματικού φουσκώματος, του επιγαστρικού πόνου, της δυσπεψίας και της ναυτίας. Αυτά τα φάρμακα αυξάνουν τον τόνο του καρδιακού σφιγκτήρα, διεγείρουν την περισταλτικότητα και επιταχύνουν τη γαστρική κένωση ανταγωνίζοντας την ντοπαμίνη.

Οι ανταγωνιστές του υποδοχέα D2 χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου που προκαλείται από τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Λόγω της ικανότητας να συντομεύει το χρόνο γαστρικής εκκένωσης, αυτό το φάρμακο μειώνει την πίεση στον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα, περιορίζοντας την παλινδρόμηση και την παλινδρόμηση της τροφής.

Οι ανταγωνιστές ντοπαμίνης σπάνια προκαλούν παρενέργειες κατά τη χρήση. Ωστόσο, εάν χρησιμοποιηθεί σε μεγάλες δόσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, αμηνόρροια, γαλουχία, διεύρυνση του μαστού, αυξημένη προλακτίνη ορού (η ορμόνη που αυξάνει την παραγωγή μητρικού γάλακτος). Ως εκ τούτου, επί του παρόντος, αυτή η ομάδα φαρμάκων χρησιμοποιείται κυρίως για βραχυπρόθεσμη θεραπεία σε μικρές δόσεις.

Μερικές σημειώσεις όταν χρησιμοποιείτε φάρμακο για τη θεραπεία του επιγαστρικού πόνου

Ο επιγαστρικός πόνος είναι μια κοινή ασθένεια, εάν λόγω γαστρεντερικών παθήσεων, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει φάρμακα για θεραπεία. Μερικές ανεπιθύμητες παρενέργειες μπορεί να εμφανιστούν κατά τη χρήση του φαρμάκου. Για την αποτελεσματική πρόληψη και έλεγχο των κινδύνων, πρέπει να επισημανθούν τα ακόλουθα ζητήματα:

• Τα φάρμακα για τον πόνο στην άνω κοιλιακή χώρα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο μετά από διαβούλευση με ειδικό. Η αυθαίρετη χρήση φαρμάκων μπορεί να οδηγήσει σε κινδύνους που δυσχεραίνουν τη θεραπεία ή δημιουργούν επικίνδυνες επιπλοκές.
• Ενημερώστε το γιατρό σας σχετικά με το ιστορικό αλλεργίας και την τρέχουσα ιατρική σας κατάσταση, ώστε να εξεταστεί η κατάλληλη δόση του φαρμάκου.
• Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, εάν εντοπιστούν μη φυσιολογικά ή αναποτελεσματικά συμπτώματα, είναι απαραίτητο να ειδοποιήσετε προληπτικά τον γιατρό για έγκαιρη παρακολούθηση και θεραπεία.
• Στην περίπτωση του πόνου στην άνω κοιλιακή χώρα που προκαλείται από το σύνδρομο Zollinger-Ellison, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί μόνο να βελτιώσει τα συμπτώματα και να αποτρέψει επιπλοκές από έλκος στομάχου. Επομένως, όταν ελέγχεται το έλκος του βλεννογόνου, ο γιατρός θα συστήσει χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου του στομάχου.
• Εκτός από τη λήψη φαρμάκων σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, ο ασθενής πρέπει επίσης να καθιερώσει μια υγιεινή και επιστημονική διατροφή και δραστηριότητες που θα βοηθήσουν στη βελτίωση του πόνου στο άνω μέρος της κοιλιάς, στη γρήγορη ανάκαμψη από φλεγμονές, έλκη και στην αποτελεσματική πρόληψη της υποτροπής της νόσου.
• Κατά την περίοδο της θεραπείας, αποφύγετε τη χρήση διεγερτικών, νευρική ένταση, ανοχή σε τροφές επιβλαβείς για το στομάχι, κατάχρηση αναλγητικών, αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
• Η φαρμακευτική αγωγή είναι αποτελεσματική μόνο για ήπια και μέτρια νόσο. Εάν δεν ανταποκριθείτε στη φαρμακευτική αγωγή ή αναπτύξετε επιπλοκές, ο γιατρός σας μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης.

Ο επιγαστρικός πόνος είναι μια κοινή πάθηση

Τα παραπάνω είναι συνήθως χρησιμοποιούμενα φάρμακα για τον επιγαστρικό πόνο και ορισμένες σημειώσεις κατά τη χρήση. Ωστόσο, οι πληροφορίες στο άρθρο είναι μόνο για αναφορά, για να επιτύχετε το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να πάτε στο νοσοκομείο για εξέταση, να προσδιορίσετε την αιτία του επιγαστρικού πόνου και να χρησιμοποιήσετε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.