Η δακτυλίτιδα της ακροποσθίας είναι μια κοινή σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη στους άνδρες. Ποια είναι λοιπόν η αιτία αυτής της ασθένειας και πώς αντιμετωπίζεται ο μύκητας της ακροποσθίας; Ανατρέξτε στο παρακάτω άρθρο του aFamilyToday Blog για να κατανοήσετε καλύτερα αυτή την αρσενική ασθένεια!
Οι μύκητες της ακροποσθίας δεν είναι πολύ επικίνδυνη ασθένεια, αλλά επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινή ζωή του ασθενούς, αν δεν αντιμετωπιστούν πλήρως, συνεπάγεται και πολλές συνέπειες.
Τι είναι ο μύκητας της ακροποσθίας;
Συνήθως καταστάσεις όπως φλεγμονή, μόλυνση, μύκητες, κνησμός κ.λπ. είναι συχνές στις γυναίκες. Ωστόσο, αυτές οι καταστάσεις μπορούν ακόμα να εμφανιστούν στους άνδρες. Συγκεκριμένα, η κατάσταση του μύκητα της ακροποσθίας στους άνδρες δεν είναι σπάνια ασθένεια. Η ακροποσθία είναι μια κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία έχει μολυνθεί από τον μύκητα Candida, ο οποίος οδηγεί σε μόλυνση στα ανδρικά γεννητικά όργανα. Όταν μολυνθεί από μύκητες, η ακροποσθία θα εμφανιστούν μικροσκοπικές κόκκινες κηλίδες, υπάρχουν λευκά κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων που μοιάζουν με μπιζέλια, όταν ουρείτε, θα αισθανθείτε πόνο καύσου, ...
Η δακτυλίτιδα της ακροποσθίας προκαλείται συνήθως από τον μύκητα Candida
Οι αιτίες μιας μυκητιασικής λοίμωξης της ακροποσθίας είναι:
- Η κύρια αιτία είναι η Candida, ένας μύκητας που ζει σε ανθρώπους και ζώα. Οι μύκητες Candida ευδοκιμούν σε υγρά περιβάλλοντα και προκαλούν μη φυσιολογικές εκδηλώσεις που σχετίζονται με φλεγμονώδεις ασθένειες.
- Σεξ χωρίς προστασία : Εάν ο σύντροφός σας έχει λοίμωξη από ζυμομύκητες και κάνει σεξ χωρίς προστασία, ο κίνδυνος μόλυνσης είναι πολύ υψηλός. Η απόρριψη μιας γυναίκας που έχει μολυνθεί με μόλυνση ζύμης που παραμένει στην ακροποσθία θα δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του μύκητα, οδηγώντας έτσι σε μύκητες της ακροποσθίας.
- Η κοινή χρήση προσωπικών αντικειμένων όπως πετσέτες, εσώρουχα, αφρόλουτρο κ.λπ. με κάποιον με μόλυνση ζύμης μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μόλυνση της ακροποσθίας από ζυμομύκητες στους άνδρες.
- Οι άνδρες που έχουν μακριά ακροποσθία αλλά δεν κάνουν θεραπεία για να την κόψουν είναι επίσης πολύ ευαίσθητοι σε μυκητιάσεις, οι οποίες προκαλούνται από τις εκκρίσεις στην άκρη του πέους που δεν μπορούν να καθαριστούν, προκαλώντας απόφραξη της ακροποσθίας, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον. καταφύγιο και ανάπτυξη μυκήτων.
- Λανθασμένη υγιεινή του πέους , οι άνδρες δεν δίνουν προσοχή σε αυτό το πρόβλημα, επομένως καθαρίζουν το πέος μόνο μέσω του ηχείου, όχι εντελώς καθαρό.
- Το πέος είναι πάντα σε υγρή κατάσταση γιατί μετά το μπάνιο ή την ούρηση δεν στεγνώνει το «μικρό παιδί».
- Οι άνδρες που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και είναι επιρρεπείς σε μύκητες της ακροποσθίας.
Τα σημάδια του μύκητα της ανδρικής ακροποσθίας δεν είναι υποκειμενικά
Όταν μολυνθούν από τον μύκητα της ακροποσθίας, οι άνδρες θα βλέπουν συχνά την άκρη του πέους με ένα λευκό, υπόλειμμα σαν μπιζελιού και μια άσχημη μυρωδιά, που συνοδεύεται από ένα κνησμώδες εξάνθημα, μικροσκοπικές κόκκινες κουκκίδες στο πέος. Τις πρώτες μέρες, η ακροποσθία θα αισθάνεται φαγούρα και κάψιμο στην ακροποσθία. Εάν οι άνδρες το αγνοήσουν χωρίς έγκαιρη θεραπεία, ο μύκητας θα γίνεται όλο και πιο σοβαρός, επηρεάζοντας αρνητικά την ανδρική αναπαραγωγική υγεία στο μέλλον.
Όταν μια μυκητιασική λοίμωξη της ακροποσθίας είναι σοβαρή, η ακροποσθία θα είναι πρησμένη , φαγούρα, συνοδευόμενη από μια δυσάρεστη οσμή. Μια μόλυνση ζύμης για 3 έως 5 ημέρες θα κάνει την ούρηση πιο δύσκολη.
Οι μυκητιάσεις της ακροποσθίας είναι συχνά επώδυνες και προκαλούν φαγούρα
Πώς να αντιμετωπίσετε τον μύκητα της ακροποσθίας
Εάν οι άνδρες έχουν τα παραπάνω ανώμαλα συμπτώματα στα γεννητικά όργανα ή οι ίδιοι έχουν συμπτώματα μύκητα της ακροποσθίας, οι άνδρες δεν πρέπει να ανησυχούν πολύ, απλώς πηγαίνετε στο νοσοκομείο για μια γρήγορη εξέταση και θεραπεία. Η κατάλληλη θεραπεία είναι εντάξει. Απολύτως μην αγοράζετε αυθαίρετα φάρμακα για θεραπεία στο σπίτι χωρίς τη συνταγή γιατρού.
Συνήθως, μετά την εξέταση, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει τοπική ή από του στόματος φαρμακευτική αγωγή στον ασθενή, ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου. Κατά τη θεραπεία του μύκητα της ακροποσθίας μπορούν να συνταγογραφηθούν αντιμυκητιακά αντιβιοτικά όπως: Φλουκοναζόλη , Ιτρακοναζόλη, ....
Εάν ο ασθενής έχει μια αρκετά σοβαρή λοίμωξη από ζυμομύκητες ή η ασθένεια συνεχίζει να μολύνει ξανά, ο γιατρός θα συμβουλεύσει τον ασθενή να λάβει αντιμυκητιακά αντιβιοτικά για 12 μήνες, σε συνδυασμό με φάρμακα που τονώνουν το ανοσοποιητικό.
Σημείωση κατά τη θεραπεία μυκητιασικών λοιμώξεων της ακροποσθίας:
- Χρειάζεται υπομονή για την πλήρη θεραπεία της ασθένειας. Η διάρκεια της θεραπείας είναι από 3 έως 6 μήνες ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου και την ανταπόκριση του ασθενούς στη φαρμακευτική αγωγή.
- Εάν η ακροποσθία υποτροπιάζει επανειλημμένα λόγω ανδρικής περιτομής, ο γιατρός μπορεί να συστήσει στον ασθενή την περιτομή νωρίς για να αντιμετωπιστεί πλήρως.
- Ακόμα κι αν οι ασθενείς έχουν πάρει το φάρμακο μόνο για 7 έως 10 ημέρες, θεραπεύονται, αλλά δεν πρέπει να είναι υποκειμενικοί αλλά πρέπει να επιστρέψουν στον γιατρό και να ακολουθήσουν τα προληπτικά μέτρα.
- Κατά τη διάρκεια της θεραπείας θα πρέπει να απέχει από τη σεξουαλική επαφή για να περιοριστεί η μόλυνση και η μόλυνση του πέους.
Οι ασθενείς μπορούν να λάβουν ορισμένα αντιμυκητιακά φάρμακα για τη θεραπεία της νόσου
Πώς να αποτρέψετε αποτελεσματικά τους μύκητες της ακροποσθίας
Για την πρόληψη μυκητιασικών ασθενειών της ακροποσθίας, οι άνδρες πρέπει να σημειώσουν:
- Ασφαλές, υγιές, μονογαμικό σεξ.
- Καθαρίζετε σωστά και σχολαστικά το πέος, αλλάζετε τακτικά εσώρουχα για να περιορίσετε τις μυκητιασικές λοιμώξεις που προκαλούν φαγούρα.
- Αφού καθαρίσετε το πέος, χρησιμοποιήστε μια ξεχωριστή πετσέτα για να το στεγνώσετε.
- Χρησιμοποιείτε μόνο ασφαλή διαλύματα υγιεινής των ανδρικών γεννητικών οργάνων .
- Πρέπει να αλλάζετε συχνά εσώρουχα, να φοράτε μόνο παντελόνια στο σωστό μέγεθος, να μην φοράτε στενά εσώρουχα γιατί είναι εύκολο να πληγώσετε το αγοράκι.
Παραπάνω υπάρχουν κάποιες πληροφορίες σχετικά με τον μύκητα της ακροποσθίας καθώς και τη θεραπεία εάν δυστυχώς αντιμετωπιστεί. Φαίνεται ότι δεν πρόκειται για επικίνδυνη ασθένεια, αλλά ο ασθενής δεν πρέπει να είναι τόσο υποκειμενικός, είναι απαραίτητο να υπάρχουν κατάλληλα θεραπευτικά μέτρα ώστε η ασθένεια να μην επιδεινωθεί, επηρεάζοντας αργότερα την αναπαραγωγική υγεία.