Πώς γίνεται η διάγνωση της ραβδομυόλυσης στα παιδιά;

Το ραβδομυοσάρκωμα της παιδικής ηλικίας είναι ένας επικίνδυνος καρκίνος. Εάν δεν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα, η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την υγεία. Πώς λοιπόν να διαγνώσετε το ραβδομυοσάρκωμα;

Το παρακάτω άρθρο θα παρουσιάσει τις εξετάσεις, τις διαδικασίες και τα εργαλεία απεικόνισης που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη διάγνωση του ραβδομυοσαρκώματος στα παιδιά.

Γενική επισκόπηση της διάγνωσης του παιδικού καρκίνου

Οι γιατροί συχνά χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό εξετάσεων για να βρουν ή να διαγνώσουν καρκίνο, καθώς και για να αξιολογήσουν την εξάπλωση καρκινικών κυττάρων σε άλλα όργανα από τον αρχικό όγκο (επίσης γνωστό ως πάθηση). μετάσταση). Για παράδειγμα, οι απεικονιστικές εξετάσεις (ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία) θα δείξουν εικόνες από το εσωτερικό του σώματος, βοηθώντας μας να γνωρίζουμε εάν ο όγκος έχει κάνει μετάσταση ή όχι. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται και άλλες εξετάσεις για την εύρεση της πιο αποτελεσματικής θεραπείας για τον ασθενή.

Η επιλογή του τεστ λαμβάνεται υπόψη μέσω παραγόντων όπως:

• Ύποπτο είδος καρκίνου.
• Παιδικά σημεία και συμπτώματα.
• Η ηλικία και η γενική υγεία του παιδιού.
• Αποτελέσματα προηγούμενων δοκιμών.

Για τη διάγνωση του καρκίνου, ένα παιδί χρειάζεται πολλές διαφορετικές εξετάσεις

Δοκιμές που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του ραβδομυοσαρκώματος στα παιδιά

Εκτός από τη φυσική εξέταση, οι ακόλουθες εξετάσεις χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του ραβδομυοσαρκώματος (κακοήθης ραβδομυόλυση):

Βιοψία

Η βιοψία είναι μια διαγνωστική διαδικασία που παίρνει μια μικρή ποσότητα ιστού για ανάλυση στο μικροσκόπιο. Άλλες εξετάσεις μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία καρκίνου, αλλά μόνο μια βιοψία μπορεί να βοηθήσει στην οριστική διάγνωση του καρκίνου. Ανάλογα με τη θέση του όγκου, θα ενδείκνυνται διαφορετικές μέθοδοι βιοψίας. 

Εάν ο όγκος βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του σώματος, θα χορηγηθεί στο παιδί τοπικό αναισθητικό για να μουδιάσει την περιοχή κατά τη διάρκεια της βιοψίας. Εάν ο όγκος βρίσκεται βαθιά μέσα στο σώμα, θα χρησιμοποιηθεί γενική αναισθησία (με χρήση ουσιών που βοηθούν στην εξάλειψη του πόνου). 

Το δείγμα ιστού που λαμβάνεται μετά τη βιοψία θα αναλυθεί από τον παθολόγο.

Ανοσοϊστοχημεία

Τα κύτταρα που αφαιρούνται από το σώμα κατά τη διάρκεια της βιοψίας θα έχουν ειδικούς μοριακούς δείκτες που βοηθούν τους γιατρούς να διαγνώσουν με ακρίβεια το ραβδομυοσάρκωμα (κακοήθης ραβδομυόλυση). Οι δείκτες που υποδεικνύουν την ανάπτυξη των μυϊκών κυττάρων, συμπεριλαμβανομένης της ακτίνης, της δεσμίνης, του MyoD-1 και της Myogenin, είναι οι πιο χρήσιμοι.

Η ανοσοϊστοχημεία πραγματοποιείται με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας

Δοκιμασία γονιδίου όγκου

Τα χρωμοσώματα είναι δομές που περιέχουν γονίδια σε ένα κύτταρο. Οι αλλαγές σε ορισμένα χρωμοσώματα των καρκινικών κυττάρων, που ονομάζονται χρωμοσωμικές μεταθέσεις, μπορούν να βοηθήσουν τους γιατρούς να αναγνωρίσουν την κυστική μορφή του ραβδομυοσαρκώματος, αν και ορισμένες περιπτώσεις είναι κυστικό ραβδομυοσάρκωμα χωρίς καμία συγκεκριμένη μετατόπιση. Οι γιατροί θα πραγματοποιήσουν γενετικό έλεγχο του όγκου, συνήθως υβριδισμό φθορισμού in situ (τεχνική FISH), για να προσδιορίσουν εάν υπάρχει μετατόπιση.

Βιοψίες μυελού των οστών

Η ομάδα των γιατρών μπορεί επίσης να συστήσει βιοψία μυελού των οστών. Η ραβδομυόλυση μπορεί να εξαπλωθεί στον μυελό των οστών και μόνο μια βιοψία μπορεί να δώσει οριστική διάγνωση. Η βιοψία μυελού των οστών είναι μια ιατρική τεχνική που αφαιρεί μια μικρή ποσότητα ιστού με μια βελόνα. Στη συνέχεια, το δείγμα ιστού θα αναλυθεί και θα διαβαστεί από τον παθολόγο. 

Η πιο κοινή θέση για αναρρόφηση μυελού των οστών και βιοψία είναι η λεκάνη , η οποία βρίσκεται στο κάτω μέρος της πλάτης κοντά στην άρθρωση του ισχίου. Συνήθως ο ασθενής θα μουδιάσει το δέρμα στο σημείο της παρακέντησης πριν από τη διαδικασία για να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος.

Διαγνωστικές απεικονιστικές εξετάσεις

Για να προσδιορίσουν τη θέση ενός ραβδομυοσαρκώματος και να δουν εάν έχει εξαπλωθεί, οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ακόλουθες απεικονιστικές εξετάσεις:

Ακτινογραφία : Αυτή είναι μια μέθοδος δημιουργίας εικόνων δομών μέσα στο σώμα χρησιμοποιώντας μικρή ποσότητα ακτινοβολίας.

Υπολογιστική τομογραφία (CT ή CAT): Οι αξονικές τομογραφίες συνήθως χρησιμοποιούν ακτίνες Χ που λαμβάνονται από διαφορετικές γωνίες για τη δημιουργία εικόνων του εσωτερικού του σώματος. Στη συνέχεια, ο υπολογιστής συνδυάζει τις προκύπτουσες εικόνες σε μια λεπτομερή τρισδιάστατη εικόνα που βοηθά στον εντοπισμό τυχόν ανωμαλιών ή όγκων. Μια αξονική τομογραφία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του μεγέθους του όγκου. 

Συνήθως, μια ειδική βαφή που ονομάζεται βαφή αντίθεσης χρησιμοποιείται πριν από τη σάρωση για να ληφθούν καλύτερες λεπτομέρειες στην εικόνα. Το σκιαγραφικό εγχέεται στη φλέβα του ασθενούς ή λαμβάνεται από το στόμα.

Η αξονική τομογραφία δίνει σχετικά ακριβή αποτελέσματα σχετικά με τη θέση και το μέγεθος του όγκου

Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI): Μια μέθοδος μαγνητικής τομογραφίας που χρησιμοποιεί ένα μαγνητικό πεδίο για να δημιουργήσει λεπτομερείς εικόνες του σώματος. Όπως η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του μεγέθους ενός όγκου.

Σάρωση οστών: Αυτή είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιεί ραδιενεργά ισότοπα για να εξετάσει το εσωτερικό των οστών. Τα ραδιοϊσότοπα συνήθως εγχέονται σε μια φλέβα. Στη συνέχεια αποθηκεύονται σε διάφορες περιοχές του οστού και χρησιμοποιείται ειδικός σαρωτής για την ανίχνευση αυτών των ουσιών. Οι περιοχές των υγιών οστών θα φαίνονται γκρι στον σαρωτή, ενώ οι μη φυσιολογικές περιοχές των οστών θα εμφανίζονται μαύρες.

Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) ή σάρωση PET-CT: Μια σάρωση PET χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με μια αξονική τομογραφία, γνωστή ως σάρωση PET-CT. Μια μικρή ποσότητα μιας ραδιενεργής ένωσης σακχάρου εγχέεται στο σώμα του ασθενούς πριν από τη σάρωση, η οποία απορροφάται από τα κύτταρα που χρησιμοποιούν την περισσότερη ενέργεια. Δεδομένου ότι τα καρκινικά κύτταρα τείνουν να χρησιμοποιούν ενεργά ενέργεια, απορροφά περισσότερο από αυτό το ραδιενεργό υλικό. Στη συνέχεια, ο σαρωτής ανιχνεύει την ουσία για να δημιουργήσει εικόνες από το εσωτερικό του σώματος.

Αφού ολοκληρώσετε τις εξετάσεις που υποστηρίζουν τη διάγνωση, ο γιατρός σας θα σας ενημερώσει για τα αποτελέσματα. Εάν η διάγνωση είναι ραβδομυοσάρκωμα, τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων θα βοηθήσουν τον γιατρό σας να περιγράψει την ασθένεια και να βρει την καταλληλότερη θεραπεία.

Παραπάνω υπάρχουν πληροφορίες για τις μεθόδους διάγνωσης του ραβδομυοσαρκώματος στα παιδιά . Ελπίζουμε ότι αυτό το άρθρο σας έφερε πολλές χρήσιμες γνώσεις. Ακολουθήστε το Blog aFamilyToday για να μάθετε περισσότερα χρήσιμα νέα για την υγεία!