Λίγα λόγια για τη νόσο του Πάρκινσον και τα φάρμακα θεραπείας

Μέθοδοι διάγνωσης της νόσου του Πάρκινσον: Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα και βασίζεται σε εξετάσεις. Σχετικά με τη νόσο του Πάρκινσον και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη βελτίωση της κατάσ��ασης. 

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια από τις πιο κοινές ασθένειες σήμερα. Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα. Ας μάθουμε για αυτά τα φάρμακα με το aFamilyToday Blog στο παρακάτω άρθρο!

Μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον

Διάγνωση με βάση τα συμπτώματα

Τα 4 κύρια συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον περιλαμβάνουν: Τρόμος, μυϊκή δυσκαμψία, ακινησία και διαταραγμένα αντανακλαστικά στάσης. Αρχικά, τα συμπτώματα ήταν ήπια και εξελίσσονταν αργά.

• Εκτέλεση: Με συχνότητα 4 - 7Hz, που εμφανίζεται συνήθως από τη μία πλευρά. Συγκεκριμένα, ξεκινά από τον αντίχειρα και τον δείκτη και στη συνέχεια απλώνεται σταδιακά κάτω από το πόδι και προς την αντίθετη πλευρά. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί τρόμος των χειλιών, της γλώσσας και του πηγουνιού. Ο τρόμος είναι πιο έντονο σε ηρεμία, μειώνεται με σκόπιμη κίνηση ή διατήρηση της στάσης του σώματος. Ο τρόμος συνήθως εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια του ύπνου, αυξάνεται με το στρες και το άγχος. Αυτό είναι το πιο κοινό και τυπικό σύμπτωμα. 
• Δυσκαμψία: Πρόκειται για αντίσταση σε παθητικές κινήσεις, συνήθως στους καμπτήρες και τους εκτατές, και είναι συχνή και ομοιόμορφη σε όλο το εύρος της κίνησης. Οι συχνοί μυϊκοί σπασμοί προκαλούν στον ασθενή πόνο ή δυσκαμψία, κόπωση, αδυναμία.
• Ακινητοποίηση, υποκινητικότητα ή αργή κίνηση: Οι ασθενείς έχουν συμπτώματα ακινησίας που μοιάζει με μάσκα, συχνά δείχνουν λίγα συναισθήματα, σπάνια ανοιγοκλείνουν τα μάτια. Το χειρόγραφο γίνεται επίσης μικρότερο, η φωνή μικρή. Αργή ή μειωμένη κίνηση.
• Διαταραχή ορθοστατικού αντανακλαστικού: Αυτό είναι ένα όψιμο σύμπτωμα, το οποίο μπορεί να είναι αναπηρικό. Ο ασθενής έχει συνήθως μια θέση κλίσης του κεφαλιού και της πλάτης προς τα εμπρός, οι ώμοι είναι λυγισμένοι και οι γοφοί και τα γόνατα είναι ελαφρώς λυγισμένα. Όταν ξεκινάτε να περπατάτε, τα πόδια είναι σαν κολλημένα στο έδαφος, μικρά και αργά βήματα, συχνά γέρνοντας προς τα εμπρός, μετά γρήγορα βήματα, ξαφνικά δύσκαμπτα, όταν περπατάτε, δεν μπορείτε να σταματήσετε αμέσως ή να γυρίσετε στη μία πλευρά κατά βούληση.

  Η διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον βασίζεται σε 4 κύρια συμπτώματα 

Διαγνωστικό τεστ 

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει ειδική εξέταση για την ακριβή διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον. Ο γιατρός θα πρέπει να λάβει υπόψη το ιατρικό ιστορικό, να εξετάσει προσεκτικά τα τρέχοντα σημεία και συμπτώματα και να εξετάσει το νευρολογικό καθώς και ολόκληρο το σώμα. Οι κλινικές διαδικασίες μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον. Ταυτόχρονα, τα συμπτώματα και τα σημεία που προκύπτουν από τη νευρολογική εξέταση θα υποστηρίξουν εν μέρει τη διάγνωση και τον εντοπισμό της νόσου του γιατρού.

Επιπλέον, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει έρευνες όπως εξετάσεις αίματος ή άλλες τεχνικές απεικόνισης όπως μαγνητική τομογραφία, αξονική τομογραφία και PET για να αποκλείσει άλλες καταστάσεις.

Εκτός από την εξέταση, για τη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον, ο γιατρός μπορεί επίσης να ελέγξει την ανταπόκριση στην καρβιντόπα - λεβοντόπα χορηγώντας στον ασθενή καρβιντόπα-λεβοντόπα και στη συνέχεια αξιολογώντας την ανταπόκριση στο φάρμακο. Οι ασθενείς πιθανότατα θα λαμβάνουν δόσεις αρκετή για να δείξουν εάν η λήψη του φαρμάκου βελτιώνει τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον.

Εάν τα συμπτώματα βελτιωθούν σημαντικά μετά τη λήψη του φαρμάκου, το άτομο μπορεί να διαγνωστεί με νόσο του Πάρκινσον. Ωστόσο, για πιο περίπλοκες περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να επισκεφθεί πολλές φορές για να διερευνήσει την κατάσταση.

Η διάγνωση βασίζεται σε εξετάσεις 

Νόσος Πάρκινσον και φάρμακα που χρησιμοποιούνται

Καρβιντόπα/ Λεβοντόπα

Η Carbidopa/Levodopa διατίθεται συνήθως ως δισκίο ταχείας αποδέσμευσης, παρατεταμένης αποδέσμευσης και αποσύνθεσης. Μια νεότερη μορφή καρβιντόπα/λεβοντόπα παρατεταμένης αποδέσμευσης (IPXo66) έχει σχεδιαστεί για ταχύτερη απορρόφηση, ευκολία χορήγησης και μεγαλύτερη κλινική διάρκεια. Το IPXo66 έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη διάρκεια της δράσης χωρίς να προκαλεί δυσάρεστη δυσκινησία ή να μειώνει το χρόνο απενεργοποίησης κατά τη διάρκεια της προοδευτικής νόσου του Πάρκινσον. 

Η λεβοντόπα/καρβιντόπα χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη νόσο του Πάρκινσον και άλλες καταστάσεις, όπως σας συνταγογραφεί ο γιατρός σας.

Αυτό είναι ένα φάρμακο συνδυασμού αντι-δυσκινητικών. Η λεβοντόπα μεταβολίζεται από το σώμα και τον εγκέφαλο σε μια ουσία που βοηθά στη μείωση του τρόμου και άλλων συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον. Η καρβιντόπα βοηθά στην εισαγωγή της λεβοντόπα στον εγκέφαλο. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιούνται συχνά σε συνδυασμό μεταξύ τους.

Η νόσος του Πάρκινσον σε πρώιμο στάδιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με δισκία αποσύνθεσης από το στόμα. Πρώτα χρησιμοποιήστε 1 ταμπλέτα 3-4 φορές την ημέρα. Ο γιατρός σας μπορεί να κάνει προσαρμογές της δόσης όπως απαιτείται. Ωστόσο, δεν συνιστάται η χρήση περισσότερων από 8 δισκίων την ημέρα.

Η λεβοντόπα/καρβιντόπα είναι ένα δημοφιλές φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον

Κατηγορία αγωνιστών ντοπαμίνης

Αυτή είναι μια κατηγορία φαρμάκων που μπορούν να διεγείρουν άμεσα τους υποδοχείς ντοπαμίνης. Έχουν μεγαλύτερο χρόνο ημιζωής από τη λεβοντόπα (πάνω από 6 ώρες), αλλά έχουν επίσης υψηλότερη συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών όπως ψύχωση, παραισθήσεις και διαταραγμένο έλεγχο της επιθυμίας.

Οι αγωνιστές ντοπαμίνης, συμπεριλαμβανομένης της πραμιπεξόλης, της ροπινιρόλης (ταχείας αποδέσμευσης και παρατεταμένης αποδέσμευσης), της ροτιγοτίνης (δερματικό έμπλαστρο) και της υποδόριας απομορφίνης χρησιμοποιούνται συνήθως ως σωτήριο φάρμακο κατά τη διάρκεια του αριθμού των μη οξέων επεισοδίων.

COMT Αναστολείς

Οι αναστολείς COMT είναι ικανοί να μειώσουν τη διάσπαση της λεβοντόπα σε 3-Ο-μεθυλντόπα. Καθώς και αύξηση του χρόνου ημιζωής της λεβοντόπα στο πλάσμα καθώς και της AUC της. Οι αναστολείς COMT χρησιμοποιούνται συχνά σε συνδυασμό με λεβοντόπα για τη δυνητική βελτίωση του χρόνου μέχρι τις επιδράσεις στο τέλος της δόσης, αν και μπορεί να αυξήσουν τη δυσκινησία. Οι ευρέως χρησιμοποιούμενοι αναστολείς COMT σήμερα περιλαμβάνουν την εντακαπόνη και την τολκαπόνη.

Η εντακαπόνη χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με λεβοντόπα

Ομάδα αναστολέα ΜΑΟ-Β

Αυτή είναι μια ομάδα φαρμάκων που είναι σε θέση να αποτρέψουν τη διάσπαση της λεβοντόπα στον εγκέφαλο και να περιορίσουν την επαναρρόφηση του φαρμάκου. Η πιο χαρακτηριστική είναι η σελεγιλίνη, η οποία είναι ένας εκλεκτικός και μη αναστρέψιμος αναστολέας που θα πρέπει να χορηγείται ως πρόσθετο στη λεβοντόπα σε ασθενείς με κινητικές διαταραχές. 

Αντιχολινεργικά φάρμακα

Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι το τριεξυφαινιδύλιο και η βενζτροπίνη. Ήταν τα πρώτα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον. Τώρα χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία του τρόμου σε νεαρούς ασθενείς με Πάρκινσον, επειδή οι πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν ξηροστομία, σύγχυση, κατακράτηση ούρων και δυσκοιλιότητα.

Το Trihexyphenidyl δεν χρησιμοποιείται επί του παρόντος πολύ λόγω πολλών παρενεργειών 

Ακολουθούν πληροφορίες σχετικά με τη νόσο του Πάρκινσον και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται . Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό είναι μόνο για αναφορά, οπωσδήποτε μην χρησιμοποιείτε το φάρμακο μόνοι σας, αλλά πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.